Antigua, Pacaya en aankomst Panajachel
Door: Karo en Maris
Blijf op de hoogte en volg Karoline, Mariska en Jiska
10 Maart 2014 | Guatemala, Panajachel
Hoi allemaal,
Zijn we weer! Dit keer vanuit Panajachel aan het meer van Atitlan. Waar zullen we eens beginnen, want het is weer ongelooflijk hoeveel wij hebben meegemaakt in 3 dagen tijd.
Gister werden we om 6.00 uur opgehaald om naar de vulkaan Pacaya te gaan. Ontzettend vroeg, maarja joh, met onze jetlag draaien we daar onze hand niet voor om. We werden in een busje gestopt met allemaal Chinezen, echt, hoe komen die hier nou weer? De rit naar de vulkaan was lang en hobbelig, maar liet ons wel gelijk kennismaken met de andere kant van Guatemala, namelijk de sloppenwijken. Vanuit het mooie, idyllische koloniale Antiqua is het wel echt een tegenstelling als je daarna hutjes ziet die met karton en golfplaten in elkaar zijn gezet. Ondanks de armoede die we zien, stralen de mensen zoveel liefde en geluk uit, dat is echt heel bijzonder. Onderweg zagen we 2 metalen verkeersborden die vooral al schietschijf zijn gebruikt. Haha, vonden wij wel weer apart om te zien. Ook het dorpje boven aan de vulkaan bestond uit sloppen (zeg je dat zo?). Zet je wel weer aan het denken, zeker als je hoort dat vorige week zaterdag deze vulkaan ineens actief is geworden ( je had gelijk Sophie) en de mensen mogelijk geëvacueerd zouden worden. Gelukkig was dat niet het geval en konden wij aan de klim beginnen. Jeetje, klim is te zacht uitgedrukt, want het was gewoon een marathon omhoog. We hadden weer een vrouwelijke gids ( zie Argentinië) die zich wilde bewijzen ten opzichte van de andere mannelijke gidsen en omhoog wilde rennen. Niks pauzes om bij te komen en van het uitzicht te genieten, nee waffel houden en in looppas omhoog. Op 2/3 van de route lagen we zo op apegapen ( evenwichtsprobleempje Maris) dat we het laatste stuk gewoon te paard hebben gedaan. Wat een verademing en wat een tof uitzicht! Nu konden we eindelijk echt even genieten. Want wanneer zie je nou een vulkaan waar overal rookpluimen uitkomen en wat eruit ziet als maanlandschap. Jis, we hebben hier wel ff speciaal aan je gedacht hoor!!! De route naar beneden ging in militaire looppas, in 1 lijn, niet praten en gaan. Het leek wel de olympische spelen vulkaan beklimmen, en zeker dat we een record hebben gehaald, want we waren in minder dan de helft van de tijd weer beneden. Inclusief trillende beentjes van de inspanning. Beneden stond het bussie al klaar en gingen we weer terug naar Antiqua.
De rest van de middag heerlijk rondgelopen in het stadje, ijsje gegeten en gekeken naar alle schattige spelende kindjes. We blijven immers pedagogen.
Toen we terug liepen naar het hostel zagen we al een paar mannen in een paars gewaad. We liepen al geintjes te maken over Ali babba, maar het had een reden. Er bleek namelijk een optocht te zijn, ter voorbereiding van Pasen. In die voorbereiding doen ze dagelijks aan boetedoening, wat zich resulteert in een prachtige optocht met praalwagens en muziekkorps. Lastig te omschrijven, maar zeer indrukwekkend.
Vanochtend zijn we met de chickenbus richting Panajachel gegaan. Ook weer een avontuur, want niemand wist waar, wanneer en of de bus precies ging. Na 10x navragen en 10 verschillende antwoorden hebben we maar gewoon vertrouwd op onze Lonely Planet. Wonder boven wonder kwam daar precies op tijd onze bus aan! Jeeejjjjj! Het handelswaar van de Maya vrouwtjes werd met een grote zwieper op de bus gegooid en vervolgens gingen daar ook onze grote backpacktassen het dak op. Het leek alsof iedereen het super leuk vond dat wij ook meereden, want iedereen groette ons en probeerde met ons te kletsen ( uiteraard in het Spaans). We snappen btw niet wat er nou zo onveilig aan een chickenbus is hoor, zaten we daar met al ons geld verdeeld in onze bh, tas, schoenen, backpack en toilettas.. Nou, de tram in Rotterdam is onveiliger hahaha! Na ongeveer 3 uur kwamen we aan in dit stadje. Avontuur nummer 86 op de loer: hotel Casa Ramos. Echt wat een hotel. Inchecken, paspoort, betalen etc. is allemaal niet nodig, Engels spreken trouwens ook niet. En we zitten überhaupt niet in dat hotel, maar in 1 ernaast (geeeeeeen idee waarom). Kamer is wel echt prima, dus we vinden het wel best zo. Zullen we het gokken om zonder te betalen weg te gaan? Want vinden jullie??? Hahaha, wij zien het lolletje er al wel van in!
Nu zitten we heerlijk aan het prachtige meer te genieten van het uitzicht ( vulkanen, bootjes) en typen we dit verhaal alvast zodat we het vanavond met de WiFi online kunnen zetten. Oja, het is hier trouwens een graad of 30 :), vervelend hè?
Leuk trouwens om te lezen dat iedereen zo enthousiast is over onze blog. Geeft ons weer extra inspiratie om te schrijven!
Liefs, Karo en Maris
Zijn we weer! Dit keer vanuit Panajachel aan het meer van Atitlan. Waar zullen we eens beginnen, want het is weer ongelooflijk hoeveel wij hebben meegemaakt in 3 dagen tijd.
Gister werden we om 6.00 uur opgehaald om naar de vulkaan Pacaya te gaan. Ontzettend vroeg, maarja joh, met onze jetlag draaien we daar onze hand niet voor om. We werden in een busje gestopt met allemaal Chinezen, echt, hoe komen die hier nou weer? De rit naar de vulkaan was lang en hobbelig, maar liet ons wel gelijk kennismaken met de andere kant van Guatemala, namelijk de sloppenwijken. Vanuit het mooie, idyllische koloniale Antiqua is het wel echt een tegenstelling als je daarna hutjes ziet die met karton en golfplaten in elkaar zijn gezet. Ondanks de armoede die we zien, stralen de mensen zoveel liefde en geluk uit, dat is echt heel bijzonder. Onderweg zagen we 2 metalen verkeersborden die vooral al schietschijf zijn gebruikt. Haha, vonden wij wel weer apart om te zien. Ook het dorpje boven aan de vulkaan bestond uit sloppen (zeg je dat zo?). Zet je wel weer aan het denken, zeker als je hoort dat vorige week zaterdag deze vulkaan ineens actief is geworden ( je had gelijk Sophie) en de mensen mogelijk geëvacueerd zouden worden. Gelukkig was dat niet het geval en konden wij aan de klim beginnen. Jeetje, klim is te zacht uitgedrukt, want het was gewoon een marathon omhoog. We hadden weer een vrouwelijke gids ( zie Argentinië) die zich wilde bewijzen ten opzichte van de andere mannelijke gidsen en omhoog wilde rennen. Niks pauzes om bij te komen en van het uitzicht te genieten, nee waffel houden en in looppas omhoog. Op 2/3 van de route lagen we zo op apegapen ( evenwichtsprobleempje Maris) dat we het laatste stuk gewoon te paard hebben gedaan. Wat een verademing en wat een tof uitzicht! Nu konden we eindelijk echt even genieten. Want wanneer zie je nou een vulkaan waar overal rookpluimen uitkomen en wat eruit ziet als maanlandschap. Jis, we hebben hier wel ff speciaal aan je gedacht hoor!!! De route naar beneden ging in militaire looppas, in 1 lijn, niet praten en gaan. Het leek wel de olympische spelen vulkaan beklimmen, en zeker dat we een record hebben gehaald, want we waren in minder dan de helft van de tijd weer beneden. Inclusief trillende beentjes van de inspanning. Beneden stond het bussie al klaar en gingen we weer terug naar Antiqua.
De rest van de middag heerlijk rondgelopen in het stadje, ijsje gegeten en gekeken naar alle schattige spelende kindjes. We blijven immers pedagogen.
Toen we terug liepen naar het hostel zagen we al een paar mannen in een paars gewaad. We liepen al geintjes te maken over Ali babba, maar het had een reden. Er bleek namelijk een optocht te zijn, ter voorbereiding van Pasen. In die voorbereiding doen ze dagelijks aan boetedoening, wat zich resulteert in een prachtige optocht met praalwagens en muziekkorps. Lastig te omschrijven, maar zeer indrukwekkend.
Vanochtend zijn we met de chickenbus richting Panajachel gegaan. Ook weer een avontuur, want niemand wist waar, wanneer en of de bus precies ging. Na 10x navragen en 10 verschillende antwoorden hebben we maar gewoon vertrouwd op onze Lonely Planet. Wonder boven wonder kwam daar precies op tijd onze bus aan! Jeeejjjjj! Het handelswaar van de Maya vrouwtjes werd met een grote zwieper op de bus gegooid en vervolgens gingen daar ook onze grote backpacktassen het dak op. Het leek alsof iedereen het super leuk vond dat wij ook meereden, want iedereen groette ons en probeerde met ons te kletsen ( uiteraard in het Spaans). We snappen btw niet wat er nou zo onveilig aan een chickenbus is hoor, zaten we daar met al ons geld verdeeld in onze bh, tas, schoenen, backpack en toilettas.. Nou, de tram in Rotterdam is onveiliger hahaha! Na ongeveer 3 uur kwamen we aan in dit stadje. Avontuur nummer 86 op de loer: hotel Casa Ramos. Echt wat een hotel. Inchecken, paspoort, betalen etc. is allemaal niet nodig, Engels spreken trouwens ook niet. En we zitten überhaupt niet in dat hotel, maar in 1 ernaast (geeeeeeen idee waarom). Kamer is wel echt prima, dus we vinden het wel best zo. Zullen we het gokken om zonder te betalen weg te gaan? Want vinden jullie??? Hahaha, wij zien het lolletje er al wel van in!
Nu zitten we heerlijk aan het prachtige meer te genieten van het uitzicht ( vulkanen, bootjes) en typen we dit verhaal alvast zodat we het vanavond met de WiFi online kunnen zetten. Oja, het is hier trouwens een graad of 30 :), vervelend hè?
Leuk trouwens om te lezen dat iedereen zo enthousiast is over onze blog. Geeft ons weer extra inspiratie om te schrijven!
Liefs, Karo en Maris
-
11 Maart 2014 - 07:14
Mirjam:
Hoi meiden, nou jullie inspiratie is gestegen naar topniveau. Wat een ontzettend leuk verhaal. Ik heb er echt van genoten!
Ik zie de voorbereidingen op de busreis al helemaal voor me: hoe verspreid ik mijn geld op de meest innovatieve manier haha. Het is wel duidelijk dat jullie weer enorm genieten.
Veel liefs uit Middelburg xxx -
11 Maart 2014 - 08:07
Nelleke:
Super verhaal weer meiden! Dikke knuffel van ons! Bart-Nelleke-Andre en Chris -
11 Maart 2014 - 08:26
Lenny:
Ha meiden,
Wat een hilarisch verhaal weer en wat is het leuk om het zo uitgebreid mee te kunnen beleven.
Knap trouwens om met 30 graden een vulkaan te beklimmen terwijl je nog bekaf bent van de jetlag.
Pff het was relaxter geweest om vanaf beneden met een paard te kunnen gaan.
En zaten er nog letterlijk kippen in die bus of viel dat nog wel mee, want Maris, dat zijn toch niet je vrienden?
Veel plezier weer in jullie nieuwe omgeving bij Panajachel en we zijn weer benieuwd naar het vervolg van jullie verhaal.
Xxxx van papa, Jeffrey en mij -
11 Maart 2014 - 08:38
Monique:
Jeetje meiden, wat een geweldig verhaal weer! Ik ben wel een beetje jaloers op jullie hoor, wat een avontuur. Ik zou het niet durven...... Enneh, hotel wel betalen hoor (of is het van 1 of andere rijke....). Veel plezier en op naar het volgende verhaal! xxx -
11 Maart 2014 - 09:23
Marianne :
Jullie kunnen rijk worden door jullie verhalen te bundelen in een boek.
Iedere keer weer genieten van jullie verslag.
Inderdaad, betaal dat hotel maar gewoon. Je weet nooit wat voor straf erop staat in die landen. (grapje)
Meiden, geniet en doe voorzichtig.
xxxx Wout en Marianne -
11 Maart 2014 - 11:34
Ada Beijer:
Ben het met Marianne eens, betaal maar anders wordt je door de politie het land uitgezet. Wat een mooi hotel in Panajachel. Ligt zeker aan het meer. Goed uitgezocht. Met je vulkaan tocht hebben jullie gelijk fitness gehad. De foto's op internet zijn prachtig, inderdaad met vuur en rookpluimen. Wat is een chickenbus? Moet ik mij een veewagen voorstellen waar de passagiers bij gestopt worden? Tot het volgende verhaal en geniet, mam -
11 Maart 2014 - 18:48
Jeffrey:
Hey Maris leuk verhaaltje om te lezen, waren ook leuke foto's die je had gestuurd. Nog veel plezier met je reis en hoop dat je je niet elke middag als een oud wijf voelt zoals de afgelopen dagen. En Ap me niet elke nacht wakker he met je foto's ;) later Jeffrey -
11 Maart 2014 - 20:17
Karel Beijer:
Dag lieve meiden,
Jullie verhalen zijn geweldig. Ik zie bij het lezen de grijns van plezier op jullie snuiten. Jullie geven weer veel inspiratie om op het gemak weer eens te kijken naar een komend vakantieland.
Het gaat niet om de bestemming maar om de reis er naar toe.
Aan jullie foto's is goed te zien dat jullie je goed amuseren.
Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Lieve groet
Karel -
12 Maart 2014 - 12:26
Ria Janssen:
Weer een mooi verhaal hoor. Wat een andere wereld hè? Jullie ondernemen wel meteen heel veel.
Geniet ze! Groetjes opa en oma. -
12 Maart 2014 - 13:18
Kitty:
Geen hondjes aaien vlooien handen wassen zie je ik had mee moeten gaan ook geen katten nog veel plezier Kitty -
14 Maart 2014 - 12:42
Gerda Beijer:
Hoi meiden,
Halen jullie geen gekke dingen in je hoofd, om zonder te betalen weg te gaan. Ze zijn daar niet zo zachtzinnig als hier in Nl hoor. En voor ons ook niet leuk om op het journaal te horen, dat twee Nederlandse vrouwen in de gevangenis daar zitten. Hoe moeten we jullie daar weer heelhuids uit krijgen????? Verder geloven we zeker, dat het daar lekker warm is en dat jullie genieten van deze reis. Wij zijn best een beetje jaloers, dat we niet meer zo jong zijn.....Heel veel liefs
Gerda -
17 Maart 2014 - 09:29
Jordy:
Dat moet een pittige wandeling op de vulkaan geweest zijn. Lijkt me wel een onwijs mooi landschap zeg, wat je zegt, vergelijkbaar met de maan. Ik ben benieuwd naar de foto's!
Groetjes Jordy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
